فرزندان

فرزندان شما فرزندان شما نیستند. 

آن ها پسران و دختران خواهشی هستند که زندگی به خویش دارد.  

آنها به واسطه شما می آیند٬اما نه از شما ٬و با آن که با شما هستند٬از شما نیستند. 

شما می توانید مهر خود را به آنها بدهید٬اما نه اندیشه های خود را ٬ 

زیرا که آن ها اندیشه های خود را دارند.   

شما می توانید تن آنها را در خانه نگه دارید ٬اما نه روح شان را ٬ 

زیرا که روح آن ها در خانه فرداست٬که شما را به آن راه نیست٬حتی در خواب .  

شما می توانید بکوشید تا مانند آنها باشید٬اما مکوشید تا آنها را مانند خود سازید. 

زیرا که زندگی واپس نمی رود و در بند دیروز نمی ماند.  

جبران خلیل جبران