کهربا

من نه خود میروم او مرا می کشد   

کاه سر گشته را کهربا می کشد 

چون گریبان ز چنگش رها می کند   

دامنم را به قهر از قفا می کشد 

دست وپا می زنم می رباید سرم  

سر رها می کنم دست وپا می کشد 

گفتم این عشق اگر وا گذارد مرا  

گفت اگر واگذارم وفا می کشد 

گفت از آن پیشتر این مشام نهان  

بوی اندیشه را در هوا می کشد 

گفتم این حرف تو خفته زیر زبان  

حرف نا گفته را از خفا می کشد 

لذت نان شدن زیر دندان او  

گندمم را سوی آسیا می کشد 

 سایه ی او شدم چون گریزم از او ....؟! 

                   در پی اش می روم تا کجا میکشد                   

                                                                                                     ابتهاج