شهیدحسن آبشناسان

یک گردنبندطلای  ظریف گذاشت روی دفترم . اول اسمم را رویش کنده بودند٬Gبرش گرداندم .اول اسم خودش بود،H. 

آن گردنبند را خیلی دوست داشتم .سال ها بعدوقتی شیرازبودیم،حسابی بی پول شده بودیم .ماه رمضان بود و خواهرش مهمان ما .افطار حتی نان خالی هم نداشتیم. حسن ناراحت بود،خیلی .گردنبندم را باز کردم و گفتم (ببر بفروش)گفت نه. تو خیلی دوستش داری. اصرار کردم. چاره ی دیگری نبود.فروختیمش هشتاد تومان وبا پولش چه سفره ی شاهانه ای برای افطار چیدیم. 

چند وقت بعدکه رفته بودم مدرسه ی دخترم، افرا،معلمش آمد تا از افرا چیزی بگوید. داشت ماجرا را توضیح می داد،اما من اصلا نمی شنیدم.نگاهم به گردنبندش بود .بعد بی هوا دست دراز کردم وگردنبند را گرفتم و دو طرفش را نگاه کردم ،G و H. 

خانم معلم گیج شده بود.گفتم (گردنبند قشنگی دارید.خیلی با ارزش است.حتما مواظبش باشید.)طفلک بقیه حرفش را یادش رفت..... 

 نیمه پنهان ماه آبشناسان  به روایت همسر شهید